Stefan Hertmans (1951) brak in 2013 door in Nederland met zijn roman Oorlog en terpentijn. Hertmans was toen echter al decennia actief als schrijver. Hij schreef een veelzijdig en omvangrijk oeuvre: poëzie, romans, essays, theaterteksten, korte verhalen. Naast zijn schrijverschap doceerde Hertmans in de masteropleiding van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK, Hogeschool Gent). Zijn werk is rijk aan beelden, gelaagdheid en emotie, en werd veelvuldig bekroond. In zijn laatste roman Dius (2024) onderzoekt hij de vriendschap tussen een jonge kunstenaar en zijn docent, en de dunne scheidslijn tussen bewondering, liefde en jaloezie. Hertmans schrijft met de gevoeligheid van een dichter en de verbeeldingskracht van een schilder. Hertmans zoekt naar wat het betekent mens te zijn in een wereld vol schoonheid en verlies. Zijn proza ademt verstilling, aandacht en een diepe liefde voor het ambacht van schrijven.