Bibi Dumon Tak (1965) wordt de Koningin van de non-fictie voor kinderen genoemd en schrijft hoofdzakelijk over dieren. Ook haar proza voor volwassenen is gebaseerd op de werkelijkheid. Zo gaat De dag dat ik mijn naam veranderde over haar onmacht en verdriet nadat haar zwager haar na de dood van haar zusje verbiedt om haar neefjes nog te zien. Schrijvend geeft ze een stem aan de mensen en dieren van wie vaak gedacht wordt dat ze ons niets te zeggen hebben. Sinds 2023 doet ze dat ook voor NRC Handelsblad in een serie over mensen die hun leven wijden aan het helpen van dieren. Dumon Tak won onder meer verschillende Griffels, kreeg in 2023 de Woutertje Pieterse Prijs voor Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda en ontving voor haar oeuvre de Theo Thijssenprijs.
Sholeh Rezazadeh
Sholeh Rezazadeh (1989) studeerde geneeskunde in Iran. In 2015 kwam ze voor de liefde naar Nederland waar ze besloot haar schrijfdroom na te jagen. Al na drie jaar tekende ze een contract voor haar romandebuut De hemel is altijd paars (2021). Voor dit verhaal over de opiumverslaving van haar vader vond ze pas woorden in een nieuwe taal. Het boek werd voor meerdere prijzen genomineerd en bekroond met de Debutantenprijs van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde en de Bronzen Uil Publieksprijs. Haar tweede roman, Ik ken een berg die op me wacht, ligt sinds het najaar van 2023 in de winkels. Naast proza schrijft Rezazadeh poëzie en columns, bovendien is ze een veelgevraagd voordrachtskunstenaar. De Volkskrant noemde haar taalgebruik ‘onwaarschijnlijk mooi’.